ElectroAfshar

دخترها از1230 تا 1400 (ه ش)

سال 1230 : (مرد):دختره خیر ندیده من تا نکشمت راحت نمیشم....
زن:آقا حالح یه غلطی کرد شما ببخشید!نا محرم که خونمون نبود.حالا این بنده خدا یه بار بلند خندیده...!!!
مرد: بلند خندیده؟ این اگه الان جلوشو نگیرم لابد پس فردا می خواد بره بقالی ماست بخره. نخیر نمی شه باید بکشمش...
بالاخره با صحبتهای زن ، مرد خونه از خر شیطون پیاده می شه و دختر گناهکارشو می بخشه.
سال 1280
مرد: واسه من می خوای بری درس بخونی؟ می کشمت تا برات درس عبرت بشه. یه بار که مُردی دیگه جرات نمی کنی از این حرفا بزنی. تو غلط می کنی. تقصیر من بود که گذاشتم این ضعیفه بهت قرآن خوندن یاد بده. حالا واسه من میخای درس بخونی؟؟؟
زن: آقا ، آروم باشین. یه وقت قلبتون خدای نکرده می گیره ها! شکر خورد. دیگه از این مارک شکر نمی خوره. قول میده...
مرد( با نعره حمله می کنه طرف دخترش ): من باید بکشمت. تا نکشمت آروم نمی شم. خودت بیای خودتو تسلیم کنی بدونه درد می کشمت...
-- بالاخره با صحبتهای زن، مرد خونه از خر شیطون پیاده می شه و دختر گناهکارشو می بخشه
سال1330
مرد: چی؟ دانشسرا (همون دانشگاه خودمون)؟ حالا می خوای بری دانشسرا؟ می خوای سر منو زیر ننگ بوکونی؟ فاسد شدی برا من؟؟ شیکمتو سورفه (سفره) می کونم...
زن: آقا، ترو خدا خودتونو کنترل کنین. خدا نکرده یه وخ (وقت) سکته می کنین آ...
مرد: چی می گی ززززززن؟؟ من اگه اینو امشب نکوشم (نکشم) دیگه فردا نمی تونم جلوی این فسادو بیگیرم. یه دانشسرایی نشونت بدم که خودت کیف کونی...
-- بالاخره با صحبتهای زن، مرد خونه از خر شیطون پیاده می شه و دختر گناهکارشو می بخشه

سال1380
مرد: کجا؟ می خوای با تکپوش (از این مانتو خیلی آستین کوتاها که نیم مترم پارچه نبردن و وقتی می پوشیشون مث جلیقه نجات پستی بلندی پیدا می کنن) و شلوارک (از این شلوار خیلی برموداها) بری بیرون؟ می کشمت. من... تو رو... می کشم...
زن: ای آقا. خودتو ناراحت نکن بابا. الان دیگه همه همینطورین (شما بخونید اکثرا).
مرد: من... اینطوری نیستم. دختر لااقل یه کم اون شلوارو پائین تر بکش که تا زانوتو بپوشونه. نه... نه... نمی خواد. بدتر شد. همون بالا ببندیش بهتره...
سال1400
زن: دخترم. حالا بابات یه غلطی کرد. تو اعصاب خودتو خراب نکن. لاک ناخنت می پره. آروم باش عزیزم. رنگ موهات یه وقت کدر می شه آ مامی. باباتم قول می ده دیگه از این حرفا نزنه...
-- بالاخره با صحبتهای زن، دخترخونه از خر شیطون پیاده می شه و بابای گناهکارشو می بخشه !!

عروس خانم دوشیزه shirin_sooskesiah آیا وکیلم شما را به مهر :

گوگل عدد سکه بهار آزادی / یک وب کم / سند یک سایت اینترنت اختصاصی دات کام / یک مودم DSL / اینترنت پرسرعت به اندازه طول عمر نوح! / LCD و شمعدان / یک هدست بی سیم / چهارده روم اختصاصی به نیت چهارده ... / پنج گیگا بایت میل باکس اختصاصی به نیت پنج ...

به عقد دائم آقای feri_ferferi در بیاورم ؟

جمعیت : عروس رفته آف هاش رو چک کنه!!! حاج آقا : برای بار دوم آیا وکیلم ؟

جمعیت : عروس رفته ویروس کش آپدیت کنه!! حاج آقا :!!!BUZZ , برای بار سوم خفم کردی آیا وکیلم ؟

عروس : با اجازه بزرگترهای Room بله!

پابلو پیکاسو نمیتوانست بدون حضور پدر در کنارش در زمان امتحانات نمره قبولی بیاورد!

توماس ادیسون که معلمانش از آموزش او عاجز مانده بودند در تمام طول تحصیل کمترین نمره ها را از درس فیزیک میگرفت ولی همین شخص توانست بعد ها بیش از ????اختراع در زمینه فیزیک به جامعه بشری عرضه کند!!!!

View Raw Image" jquery1216487603040="15">

البرت انیشتین در کودکی دچار بیماری دیسلکسیک بود یعنی معنی کلمات رو متوجه نمیشد و معلمش او را عقب مانده ذهنی غیر اجتماعی و غرق در رویاهای احمقانه توصیف میکرد . ضمنا او در آزمون ورودی دانشگاه پلی تکنیک زوریخ ? بار مردود شد!!!!!

معلم بتهون درباره او میگفت:"او چیزی یاد نخواهد گرفت" !

آقای هیلتون که صاحب بیش از ??? هتل در سراسر دنیاست در دوران کودکی مجبور بوده برای امرار معاش کف سالن هتل ها را طی بکشد!

جیمز وات (مخترع ماشین بخار) را فردی کودن میدانستند!

لئو تولستوی را به عنوان کودکی که نه قادر به یادگیری است و نه علاقه مند به یادگیری میشناختند.!

لوئی پاستور در مدرسه یک محصل متوسط بود و در دوره لیسانس در درس شیمی بین ??نفر رتبه ?? راکسب کرد!

View Raw Image" jquery1216486803899="15">

ناپلئون بناپارت مدرسه خود را با رتبه ??به عنوان یک دانش آموز غیر ممتاز ترک کرد!

امیل زولا (نویسنده بزرگ فرانسوی) دانش آموز تنبلی بود که در مدرسه از درس ادبیات معمولا نمره صفر میگرفت!!!!

الان کفففففففففففففففففففففف کنید همگی!

وقتی فهمیدیم بالاخره بعد از کلی مشقت و شب زنده داری و به زور چای و قهوه و… قبول شدیم، کلاهمون انداختیم آسمون هفتم و دیدیم که دیگه باید کم کم بار سفر رو ببندیم و راهی مشهد بشیم. هنوز پامون به اولین خیابون نرسیده بود که بهمون گفتند : به به! دانشجو هستید دیگه، نه؟ خب… و هر دفعه ،3 برابر کرایه معمول رو ازمون گرفتند! به بهانه این که وقتی درستون تموم شه، پولدار می شین… خلاصه بعد از کلی طی طریق،به محل ثبت نام رسیدیم و تازه اونجا بود که فهمیدیم نه راه پس داریم نه راه پیش.تازه می خواستیم با مسئولان محترم ثبت نام سلام علیک کنیم که دیدیم گفتن شبانه ای؛هنوز پول واریز نکردی؟ بدو برو بانک ! برای گرفتن هر امضا از مسئول یک قسمت هم باید صبر می کردیم تا وقت نماز و چای و خواب قیلوله شان سپری شود. از این مسائل که بگذریم، تازه می رسیم سر مسائل اصلی و معیشتی، یعنی همان اسکان در خوابگاه و این گونه بود که گذر ما به امور دانشجویی افتاد که آن میرزای زیرک خوابگاه ها چماقی از شبانه بودن ساخت و دم به دم بر سر و پیکر نحیف دانشجویان فرود می آورد که شبانه را چه به خوابگاه و در این میان از ما اصرار و از او انکار و بدتر از همه، صحنه مظلومیت و غریبی دانشجویان ترم 1 کاردانی بود که وحشت زده و متحیر به این قضایا می نگریستند و از آنجا که چون چشمه کوچک اصرار نماید در سنگ بزرگی نفوذ می کند، بعد از چند روز، این هم با استعانت خداوندگار دانشجویان، به طرق مختلف رفع شد؛ البته فقط در حدی که دانشجویی در کنار خیابان نخوابد وگرنه از امکانات رفاهی خوابگاه ها که مرغان هوا در حال گریه و فقان بودند.

بعد از این مسائل، گمان کردیم که دیگر مشکلات تمام شده و ان شاء الله قرار است که بالاخره دانشجو شویم و سر کلاس برویم. روز اول، جمیعیت کثیری در راهرو دیده شدند که گمان کردیم دانشجویان 2 یا 3 رشته مختلف هستند؛ اما وقتی تشکیل کلاس را دیدیم، فهمیدیم که ای دل عافل! همه آن دانشجویان، همکلاسی های خودمان هستند و طبیعتاَ این جمعیت کثیر، از ظرفیت کلاس ها بیشتر بود و نتیجه این که نه تنها راندمان علمی ما پایین تر می آمد، بلکه در هر کلاسی، حداقل 45 دقیقه وقت صرف می شد تا بچه ها جا به جا شوند و هر کدام صندلی به دست وارد کلاس شوند. تصور کنید قضیه چقدر جالب خواهد شد؛ وقتی این جمعیت کثیر بخواهند به آزمایشگاه بروند یا خدای نکرده، واحد عملی دیگری برایشام ارائه شود. آنگاه است که با امکاناتی که حتی برای یک چهارم این جمعیت کافی نیست، باید خودتان را قلقلک بدهید و یا دست به دامن روش های خنده درمانی شوید تا مبادا وسط کلاس از شدت وخامت اوضاع صدای گریه تان بلند شود.

برنامه های کلاسی هم آن قدر منظم بود که چشمتان روز بعد نبیند؛ همان اولین کلاس هم به جای کلاس مربوط، در آمفی تئاتر بر گزار شد و راست گفته اند که "خشت اول چون نهد معمار کج ، تا ثریا می رود دیوار کج". و این بود که که همچنان تا روزهای آخر، ترم کلاس ها جا به جا می شد؛ البته دانشجویان که حق اعتراض نداشتند و عادت کرده بودند؛ اما کاسه صبر استادان هم لبریز شد. گفتم استاد و داغ دلم تازه شد؛ چه بگویم که جلسات اول هنوز خودشان را معرفی نکرده بودند که هر کدام 3-2 کنفرانس و تحقیق و مقاله به دانشجویان سپردند که مبادا غیر از کتابخانه ، وقت خویش را جای دیگری سپری کنند و همه استادان اعم از این که موضوع تدریس اختصاصی باشد یا عمومی،هیچ مقاله ای را به فارسی نمی پذیرفتند و حتماَ باید مطلب اینترنتی باشد و این به ویژه بر دانشجویان دور از وطن که از رایانه و اینترنت مهجور بودند، بس گران بود و خلاصه وقتی فهمیدند که باید تن به تحقیق و تفحص بسپارند، به کتابخانه هجوم بردند تا خود را در بحر علم غوطه ور سازند؛ اما دیدند که ای دل غافل ! آن جا هم مثل بقیه جاهای دانشکده،خوب تجهیز شده! یا کتاب مورد نظر موجود نیست یا این که کتابهایی چند که از عهد بو علی سینا به یادگار مانده در دست ترم بالایی ها یادگاری مانده است؛ اما دانشجویان سخت کوش، این بار دست از تلاش بر نداشتند و با خود اندیشیدند که شاید تکنولوژی پیشرفته، بتواند مشکل آنها را آسان سازد و این بار، همگی دست به دامان رایانه شدند؛ اما تازه فهمیدند که اگر دردشان یکی بود، دو تا شد. یک کامپیوتر وصل به شبکه و البته مسئولان مسلط به زبان انگلیسی از یک طرف و connect  نشدن و ضعیف بودن server از طرف دیگر، باعث چنان همهمه و غوغایی در اتاق اینترنت شده بود که مثال زدنی بود .

در ترم اول، چیزهای دیگری مهم بود که بسیار جلب توجه می کرد؛ عوض کردن ساعت کلاس ها توسط استادان محترم، تشکیل کلاس های فوق العاده به اندازه دو برابر واحد درسی ارائه شده، واحد های عمومی حجیم، برنامه های نا منظم آموزش، ناهار نخوردن در سه روز از هفته، 5 روز هفته را تا ساعت هشت شب در کلاس سپری کردن و... ، همه و همه تمهیداتی بودند که اندیشیده شدند تا دانشجویان ، تمام وقت خود را بدون هیچ ثمره ای ، فقط در کلاس ، کتابخانه و خوابگاه بگذرانند. راستی تا فراموش نکرده ام ، بگویم که نشریه های مختلف ، جلوی در ورودی هم برای خودشان عالمی داشتند؛ مخصوصاَ وقتی که به علت محتوای پر بارشان ، به عنوان زیر انداز و یا زیر دیگی استفاده می شدند.

در پایان از حال نمایندگان بینوا هم نباید غافل بود که به علت دویدنهای مداوم برای منظم کردن برنامه های آموزش و بقیه امور، تا آخر ترم 4-3 جفت کفش پاره کردند و دوستانه پیشنهاد می کنیم که اگر خیال نماینده شدن دارید ، یک کفش آهنی سفارش دهید.

کلام آخر این که امیدواریم نامه های صندوق های انتقادات و پیشنهادات و همین طور مراجعه های مستمر و مداوم به آموزش و گفتمان با مسئولان امر، بازتاب ویژه و خوشایندی در برنامه ریزی ترم جدید داشته باشید ؛ تا ببینیم.